Begraven
Niet eerder dan 36 uur na je dood
De Nederlandse Wet op de lijkbezorging werd na een parlementaire behandeling van maar liefst 20 jaar op 7 maart 1991 in het Staatsblad gepubliceerd. De wet trad op 1 juli 1991 in werking en beschrijft heel nauwkeurig hoe je begraven moet worden.


Je kist of lijkomhulsel, je mag immers ook zonder kist begraven worden, moet doordringbaar zijn en mag het milieu niet te veel belasten. Zo mag het spaanplaat van je kist bijvoorbeeld niet meer dan 10 mg formaldehyde per 100 g spaanplaat bevatten en mag je lijkhoes niet meer dan 0,1 gewichtsprocent chloor bevatten.
Na 10 jaar in de knekelput
De afstand tussen jouw graf en dat van je buurman of -vrouw moet minimaal 30 cm zijn en boven je kist of omhulsel moet tenminste 65 cm grond zitten. Je mag met niet meer dan 3 mensen boven elkaar in één graf begraven worden.


Nederland kent een grafrust van minimaal 10 jaar. Het is de bedoeling dat binnen die termijn volledige skelettering optreedt. Alleen de harde delen (beenderen) van je lichaam resteren dan nog.
Maar lijkvertering vindt vaak langzaam, slecht of zelfs zeer onvolledig plaats... Metalen binnenkasten, lijkwaden en doodskleding van kunststof, ze kunnen je lichaamsvetten omzetten in een harde, witte, wasachtige substantie: adipocire. Dat proces wordt ook wel verzeping genoemd. De vertering van een adipocire-lijk kan wel 200 tot 300 jaar duren!
Als je graf na 10 jaar wordt geruimd eindigen je overblijfselen vaak in een knekelput. Dat mag omdat volgens de Nederlandse wet na 10 jaar jouw lijk ophoudt lijk te zijn.